In memoriam Panda

          Dag Meissie,

Onlangs hebben we, na ruim dertien jaar helaas afscheid van je moeten nemen. Je koppie was nog zo helder, alleen je lijfje had steeds vaker de kracht niet meer om te lopen en niet veel later tevens om zelfstandig om te kunnen staan. Met ondersteuning van medicijnen ging dat eerst nog redelijk goed. Tot recent ook deze niet meer hielpen en zelfs 'gewoon' staan niet eens meer lukte. Volledig tegen ons eigen gevoel en behoefte in, hebben we, uit liefde voor jou, daarom het moeilijke besluit genomen om afscheid van je te nemen. Een andere keuze was er niet meer. Maar wat doet dat pijn!

Jouw plekje in de mand bij de deur is nu leeg. Dertien jaar lang liepen we de huiskamer in en zagen dan als eerste dat mooie koppie van jou dat ons vriendelijk aankeek vanuit je mand. Daar lag dan 'ons meissie', zoals we je steevast noemden, te wachten. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we jouw foto's zagen op de website van DAN. En hoewel we alle te adopteren hondjes een fijne plek gunden, wisten we gelijk: Panda wordt het! Geen enkele twijfel hierover. Een gevoel dat niet uit te leggen is. Direct te voelen, zij hoort bij ons. Wat waren we dan ook gelukkig toen we je op Schiphol in onze armen konden sluiten. Eindelijk was je veilig bij ons. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Een band tussen ons welke tot op je laatste dag alleen maar sterker werd. Wat hebben we van jou, je heerlijke streken en je eigenzinnige karakter genoten. Lieve Panda, je hebt ons leven enorm verrijkt. En natuurlijk die van je vriendje Guus. Ons manneke die onder 'jouw hoede' veranderde van een zenuwachtige in een stabiele, zelfverzekerde hond.

Panda we missen je verschrikkelijk. Een pijn welke je niet wilt voelen. Maar dit gemis niet voelen zou betekenen dat jij nooit in ons leven was gekomen. En dat, lieve Panda, hadden we voor geen goud willen missen. Meissie, enorm bedankt voor de fijne jaren dat je deel van ons gezin was. Je bent dan wel niet meer hier, de herinneringen aan jou, leven bij ons altijd voort.

Voor altijd in ons hart 💜

Peter, Marieke en Guus❤️

In Memoriam: Lány (Clover)


Beste medewerkers van DAN,

Op 19 mei 2013 kwam Lány (Clover) in ons leven. De bruin witte in de story. Na een jaar kwam haar volle broertje Teddy erbij. Hij had het wat moeilijker. Wat heeft ze hem een grote steun gegeven. De allerliefste hond van de wereld. Een prinses die haar weerga niet kent, zorgde dat ook hij de wereld aankon. Wat hebben we van haar genoten. Zó lief voor alles en iedereen. Iedereen in onze woonplaats kende haar. De hond die altijd achteraan liep. Alles moest besnuffeld worden. Niets missen van honden uit de buurt. Drie jaar geleden kreeg ze epilepsie. Toen nog goed onder controle te houden. Vrijdag 14 juli ging het helemaal niet goed. Ze kreeg aanval na aanval. Daarom hebben we zaterdag 15 juli afscheid van haar genomen. Nog maar 10 en een half jaar oud. Met veel pijn in ons hart. Wat zullen we haar missen.

Liefs Wim en Jolande en natuurlijk ook Teddy.

Xenty

April 2013 - 25 juli 2023

Lieve mensen van DAN,

10 jaar geleden is Xenty vanuit jullie geadopteerd vanuit een gastgezin door mijn schoonouders. Xenty nam gelijk een mooie en bijzondere plek bij hun in. Helaas is afgelopen dinsdag een dag geworden met een zwarte rand voor mijn schoonvader. Tijdens hun wandeling is Xenty overvallen door een hartstilstand en gelijk overleden.
Dit grote verdrietig en plotseling overlijden heeft een grote leegte, pijn, verdriet en gemis achtergelaten bij mijn schoonvader. Hij en Xenty hadden een speciale band en deden werkelijk alles samen. Door t overlijden van mijn schoonmoeder een aantal jaren terug is deze band extra verstrekt. Xenty heeft hem juist door deze moeilijke periode geholpen.
Het gemis en de pijn is momenteel groot. Xenty heeft een prachtig leven gehad waarin wandeling, knuffelen en lekker eten en aandacht voor op stond. We zullen de mooie herinneringen koesteren en deze zullen nooit verloren gaan❤️

Ik wilde namens mijn schoonvader jullie op de hoogte brengen van het verlies.

Veel liefs,
Marieke Floris
Schoondochter van Arie Edens. Baasje van Xenty.

Sara (Vara) overleden 💔

Sara had uitgezaaide alvleesklier kanker en er was medisch niets meer aan te doen. Twee jaar geleden is er een tumor uit haar oor verwijderd en helaas kwam de kanker dus terug. Ze heeft het nog weken volgehouden op pijnstilling, maar op een gegeven moment wilde ze niet meer eten. Het was klaar voor haar en wij moesten haar loslaten in liefde.

Sara is getraumatisserd op 5-jarige leeftijd bij ons gekomen. Ze had vanaf pup in het asiel gezeten en stond op de urgentie lijst omdat haar kennelgenoten haar halsslagader hadden doorgebeten. In Roemenië was DAN toen aanwezig en zij hebben samen met Carmen (de asielhoudster) gevochten voor haar leven.

Ze is uiteindelijk nog 8 jaar bij ons geweest, ze was stapelgek op mij, de kleinkinderen an andere dieren.

Mijn man en kinderen werden getolereerd maar daar hield haar tolerantie met mensen dan ook op! Visite was een woord waar ze een hekel aan had, en "hallo" nog meer, want dat betekende dat de gehate visite al in huis was.

Sara had hier op het platteland en in onze tuin alle ruimte van de wereld en genoot hier ook van. Ze was zo geliefd en wordt nu al vreselijk gemist. Toen ik besloot Sara te adopteren, hoorde ik continu het nummer van Skyler Grey "I am coming home" , nu is ze in haar eeuwige thuis gekomen en weer samen met Jessey en Diezeltje...

Until we meet again lieverds 🙏 💕

Anita

Rust zacht Sara