In Memoriam  -  Vasile

Ik heb Vasile 6 jaar geleden geadopteerd. Helaas heb ik vorige week hem in moeten laten slapen. We hebben samen een hele mooie tijd gehad. Wat was het een lieve en graag geziene hond in de buurt. Het doet nu ontzettend pijn te weten dat hij nooit meer bij mij zal zijn. Rust zacht lieverd.

IN MEMORIAM GENTIL

Maandag 24-6-2024 heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn lieve, dappere Gentil.

In 2013/2014 ving ik hondjes op voor Stichting DAN en had aangegeven, dat ik Sandra graag wilde opvangen. Je zat apart in een heel klein hokje, omdat je anders werd aangevallen door grotere honden. Dat raakte me en zo kwam je bij mij in de opvang.

Op 30-6-2013 kwam je aan op Schiphol en daar kroop madammetje heel dicht tegen me aan met haar kopje in mijn nek. Biedt daar dan maar eens weerstand aan! Zo werd ze medehuisgenoot van Jolien en kreeg de naam Gentil.

Je was een lief en aanhankelijk hondje, dat vriendschap sloot met ieder opvangertje, dat bij ons kwam, waarvan Bob als laatste ook is gebleven. Je kon ook goed met mijn katten opschieten.

Samen deden we mee aan het Internationaal Protesttegen plannen voor massamoord op straathonden in Roemenië bij station Zwolle en liepen mee in een Protestmars in Amsterdam tegen het Roemeens zwerfhondenbeleid. Bij beide droeg je een rood baby T-shirt met de tekst “Romania please stop killing my family!” Dat vond je allemaal best. We wandelden bij Lelystad om voer in te zamelen voor de zwerfhonden in Roemenië. 

Je hield van wandelen, lekker ravotten met de andere hondjes  en zonnen in de tuin. Je had een erg scherpe neus en zo ving je een keer een muisje in de tuin of ging achter een kikker aan. Je wist tijdens het wandelen ook altijd feilloos iets eetbaars op te sporen. 

Lieve Gentil, je was een heel bijzonder hondje en ik ben dankbaar en trots, dat ik bijna 11 jaar jouw baasje mocht zijn. Bedankt voor al die mooie jaren met jou. Ik mis je heel erg, het is nu wel heel stil in huis…….

Onze mooie meid is er niet meer

Onze mooie meid is er niet meer, helaas hebben wij voor haar moeten beslissen. Het ging niet meer (wanneer doe je er goed aan) Zoveel honden gehad maar deze sprong eruit, echt een familiehond. Zij had last van haar achterste rugwervels en had al een jaar of drie pijnstillers. Bleef vriendelijk en lief tot het einde. Helaas werd de pijn steeds erger.

Vriendinnetje en beschermer van Mootje.

Mootje moet het nu alleen doen maar zij komt er wel. Geduld is een schone zaak.

Houden van betekent ook op tijd loslaten.

Het doet verdomd veel pijn.

Dag Happy en bedankt.

Henk en Irma

Onze lieve Artemis (Art) is niet meer

7 juni 2024

Met pijn in ons hart willen wij jullie op de hoogte
stellen van het overlijden van onze trouwe viervoeter
Artemis. Velen bij D.A.N. zullen hem nog herinneren
als een hondje dat ernstig ondervoed werd
opgenomen door de stichting. Door de goede zorg
van het gastgezin en vervolgens door ons als zijn
pleegouders , groeide Art op tot een geweldige,
trouwe en liefdevolle huisgenoot. Een aantal jaren
eerder hadden wij onze Tisha al geadopteerd en
samen met Art vormden ze een prachtig stel dat
jaren lang heel gelukkig was met elkaar, de poes ….
en met ons.

Arte werd volgens zijn paspoort geboren in oktober 2010 in Roemenië . Voor zijn adoptie kwam hij zoals gebruikelijk eerst bij een gastgezin terecht, waar destijds meerdere honden verbleven die wachtten op een baasje. Het verhaal van Art op de website van D.A.N. trof ons in ons hart en wij besloten hem bij zijn gastouders op te zoeken. Daar aangekomen vonden wij Art als kleinste van het stel in de aller grootste mand van het huis alsof hij wilde aangeven dat hij nooit meer opgesloten wilde zitten in een kleine ruimte. Voor hem kon zijn omgeving en de ruimte dan ook niet groot genoeg zijn. Bij ons kregen ze die ruimte. In 2012 verhuisden wij naar Ochten waar we een huis met een grote tuin kochten en waar de twee heerlijk genoten van het grasveld en de zon. In 2016 sloeg het noodlot toe, toen onze lieve Tisha overleed. Arte bleek ontroostbaar. Ondanks dat wij hem in de gelegenheid stelde afscheid te nemen van zijn vriendin, heeft het zeker nog een jaar geduurd voordat hij er een beetje bovenop was. Hij vond uiteindelijk zijn draai weer. Hij ging graag met opa en oma naar het bos om vervolgens vriendschap te sluiten met labrador Rocky. Die vriendschap was uniek want Art wilde nooit iets vanandere honden weten. 
In de eerste week van juni begon Art vreemde verschijnselen te vertonen. Zijn urine had een vreemde kleur en hij begon zich terug te trekken. Zijn urine en bloed werden gecontroleerd maar daar kwam niets schokkends uit. Toen kreeg hij tijdens een wandeling uitvalsverschijnselen en stond niet meer op.
Ook wilde hij niet meer eten. Zorgelijk en vol vragen werd de dierenarts geraadpleegd. Na een scan kwam er aan het licht dat hij een tumor in zijn milt had die zo explosief was dat er niets anders opzat dan te opereren of hem te laten inslapen. Gezien zijn leeftijd was dat laatste wellicht een overweging geweest maar zijn longen en hart waren sterk dus wij kozen ervoor Art nog een kans te geven. De operatie is uiteindelijk geslaagd en na een paar nachten van onzekerheid bleek dat zijn nieren niet goed werkten. Art was zo sterk dat hij ook die zorgen kon wegnemen toen zijn urine weer ging stromen en iedereen positief bleek over zijn herstel. Echter kwam op 7 juni jl. het droevige bericht bij ons binnen dat Art, ons lieve kleine mannetje was overleden. Wat een strijd heeft hij geleverd maar uiteindelijk verloren. Artemis is op dezelfde dag nog begraven bij zijn allerliefste Tish, op hun geliefde plekje in de tuin.

…..Gelukkig weer samen……