Overleden: 17 februari 2025
Haar gastgezin wilde haar graag houden, zo lief en vrolijk was ze.
Toch werd Samantha geplaatst bij een gezin in Sint Laurens bij Middelburg.
Daar verbleef zij voornamelijk in een bench, het was helaas een mismatch.
Dat zag ook uw - inmiddels - erelid Ton van der Hel.
Sara moest daar weg.
Wij kwamen Samantha met haar baasje tegen in het dorp en hoorden dat zij weg moest.
Wij waren sinds kort "hondloos" en hebben Samantha - na overleg met DAN - overgenomen en haar Sara genoemd. Nieuwe start en nieuwe naam.
Zij was toen (mei 2012) ongeveer 7 maanden.
Binnen no-time was Sara zindelijk en dhr. van der Hel constateerde al heel snel dat Sara volkomen op haar gemak was. Eindelijk!!
Bijna 13 jaar is zij bij ons geweest en zij was een schat van een hond.
Kwam vaak op een hondenstrand en daar heeft zij van genoten.
Ook op het landgoed waar zij met ons woonde had en nam zij alle vrijheid.
Het kan niet anders dan dat zij net zo genoot als wij.
Helaas hebben we haar pas laten inslapen na een gelukkig leven.
Sara blijft in onze herinnering.
Vriendelijke groet,
Paula Termeer en
Edward Mosmans
Puck (Miss Olaf) overleden
Lola (Greta) overleden
Onze lieve hond Lola (DAN naam Greta) die wij in 2011 hadden geadopteerd, hebben wij helaas moeten laten gaan.
We hebben ontzettend veel plezier aan haar gehad, maar helaas kreeg ze kwaaltjes en last van haar achterpoten.
Ik kon het niet meer aanzien om haar de gehele dag in een hoekje van de woonkamer te zien liggen.
Lola had een hoge pijngrens en of ze pijn had daar weet ik eigenlijk het antwoord niet op.
Eten deed ze ook al niet meer goed waardoor ze veel was afgevallen.
Ik heb haar dinsdag 28 januari in het dierenziekenhuis na laten kijken en besloten om haar in te laten slapen.
Ze zou in juli 14 jaar geworden zijn, maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn.
RUST ZACHT LIEVE LOLA
Ellie de Keizer
In Memoriam: Pollie
Op 28 januari hebben we onze lieve Pollie moeten laten inslapen.
Ze heeft zoveel fijne en gelukkige jaren bij en met ons doorgebracht maar het laatste jaar kreeg ze veel pijnklachten. Nog zoveel pijnmedicatie geprobeerd maar niets hielp haar meer.
Samen met de dierenarts de beslissing genomen, met zoveel pijn in ons hart, om Pollie te laten gaan.
Wat hebben we veel van Polletje gehouden.
Lieve groet,
Fam. Berkhout
Haar opvanggezin omschreef Vio als een (b)engeltje en dat klopte wel. Ze kon heel hard lopen en dan gingen de bananen in de oren:-) we konden roepen wat we wilde maar luisteren.... dat ging dan even niet.
Sloten en moderplassen waren ook favoriet. Ze had het eerder door dan wij waar een modderpoel was en vloog er dan met veel plezier in en kwam er weer lekker stinkend uit. We konden dan ook niets anders dan lachen om haar streken.
Het verdriet en gemis is groot maar wat zijn we gelukkig dat we haar zo