In liefdevolle herinnering "Willow"

In 2008 is Willow geadopteerd als pup. Willow was het broertje van Emiel.

   Een jaar nadat Willow was

   geadopteerd, kwam Luna

   in het leven van Willow.

   Samen hebben ze een

   mooie tijd mogen beleven.

Luna is helaas in 2021 overleden, Willow moest zonder zijn mooie vriendin verder, hij heeft haar ongelooflijk gemist.

De gezondheid van Willow ging langzaam erg achteruit. Hij had flink veel ouderdomskwalen en veel pijn door artrose. Ook was hij dement. We hebben hem jarenlang geprobeerd te helpen met pijnstilling en andere medicatie maar het ging gewoon niet meer. Op 19 juni 2023 hebben we Willow ook moeten laten gaan, om hem meer pijn en ongemak te besparen.

We hielden zoveel van hem......

Antonia Fleijsman

 Rust zacht Willow

Tibi overleden 23-01-2023

Lieve Tibi,

Zojuist hebben wij te horen gekregen dat jij bent overleden. Wij hebben je jaren lang ( 7 jaar ) op afstand financieel gesteund en al was je niet bij ons, je was toch een beetje ons hondje.

Wij kozen je op je aparte koppie met ruige haren uit. Het verhaal dat jij vanaf pup af aan in het asiel zat en uiteindelijk verwilderde greep ons erg aan. Niemand die voor dit hondje gevallen was om te adopteren. Later leerde ik dat donkere hondjes minder kans op adoptie maken.    Je hart breekt 💔

In mijn tijd bij Dogsadoptions heb ik je ook in het echt mogen ontmoeten. Het was heel lastig om jou aan te halen, maar Neli pakte jou op waardoor ik je toch even een aai over je bol kon geven. Natuurlijk was dit voor mij heel speciaal, maar toch ook wel moeilijk. Ik had je zo graag een huisje willen geven en als ik maar enig idee had dat dit zou lukken dan had ik dat zeker gedaan. Maar met een full time baan en 3 andere honden kon ik jou niet de tijd en energie geven die je nodig zou hebben. Jij was immers niet zo maar een hondje maar 1 met een immens grote rugzak. 

3 dagen geleden kregen wij het verschrikkelijke bericht dat jij was aangevallen door de honden naast jou in de kennel. Je was er zeer slecht aan toe. De volgende dag at jij wel weer dus dat gaf ons toch hoop 🙏 Eigenlijk tegen beter weten in…
Maar vandaag dan toch dat nare bericht, je had het niet gered. Je bent bijna 13 jaar geworden.

Lieve Tibi, rust zacht. Heb geen angst meer en wees vrij. Vergeten doen we jou niet!

Een hele dikke knuffel Natascha

In Memoriam Ari(cel) 

Ons allerliefste maatje Aricel op dinsdag 10 januari is overleden. Zondagavond begon hij veel te drinken, om direct daarna het water direct weer uit te kotsen. Maandag naar de dierenarts. Bloed afgenomen, vitaminespuit en infuus + antibraakspuit (zou hij 24 uur niet moeten braken), verder bleek hij geelzucht te hebben. Mijn man en ik zijn de hele nacht opgebleven en om 02.00 uur begon het braken overnieuw. Uur na uur zag je hem slechter worden. Dinsdagochtend direct weer naar de dierenarts. We moesten hem daar achterlaten. Om 11.00 uur werd ik gebeld dat het heel slecht met hem ging en hij zou overlijden. Ben direct naar de dierenarts gegaan. Hij keek wezenloos in de verte en reageerde nog even op mijn stem en zakte toen weg. Zijn buik zat volgens de dierenarts vol water. Er was op dat moment een heel klein kansje dat hij het zou overleven als dit werd verwijderd. Wij hebben hier mee ingestemd maar het mocht niet meer baten. Gebleken is dat Aricel een hele kleine lever had en aan leverproblemen (verklaart de geelzucht) is overleden.

We hebben hem zien veranderen van een bang hondje in een heerlijk, vrolijk, energiek beestje. Mijn enige troost is dat hij in z’n korte leven van vijf jaar, genoten heeft voor tien jaar en echt alles uit het leven heeft gehaald wat mogelijk was. En wij zijn blij dat we hem dat hebben kunnen geven. 

Rust zacht mooie ruighaar Ari 

Simba is niet meer

Mijn mooiste, liefste, gekste en trouwste Simba (13,5) heeft op 27 december zijn strijd verloren. Hij was al een
kleine 2 maanden anders aan het eten. Hij leek er moeite mee te krijgen en dat was voor een veelvraat heel
opvallend. En na het overlijden op 28 november van zijn soulmate en broer Davy en zijn narcose (gebitsbehandeling) op 30 november is het meer en meer bergafwaarts gegaan met hem. Tot we met kerst bij de spoeddienst zaten met een longontsteking en hij twee dagen later ingeslapen moest worden doordat hij heel ernstig benauwd was, hij niet meer kon eten en hij niet meer kon. Het was een uitdaging om een dierenarts aan huis te krijgen, wat me uiteindelijk met veel gesmeek lukte. Om 10:21 verloren zijn zus Sunny en ik ons mannetje. Hierna hebben we Simba naar het dierencrematorium gebracht, een urn uitgezocht en afscheid genomen. Met een gebroken hart moest ik hem achterlaten. Simba vond het vreselijk als ik hem ergens achterliet, hij was altijd zo trouw aan mij. 

Op 30 december zijn Simba en Davy weer herenigd bij mij thuis. 
Ik, Davy en Sunny leerden Simba op 30 juni 2018 kennen.
Simba kwam bij ons op bezoek, omdat er een gastgezin voor deze 9
jarige enkelbijter gezocht werd. Simba werd in 2009 als pup
geadopteerd in Nederland en in 2018 moest hij herplaatst worden. Tijdens dit bezoek ging alles goed, dus op 16 juli kwam hij bij ons in de opvang. Hij ging compleet stuk toen hij bij ons gebracht werd en zijn baasjes weggingen. Ik had en heb nog nooit een hond zo zien stuk gaan. Ik zag de wanhoop in zijn grote ogen. 

Dit duurde gelukkig niet lang. Want hij voegde zich perfect tussen Davy en Sunny. Simba was voor de duvel niet bang en had ook zo zijn gebruiksaanwijzing, die we accepteerden.
Hij moest bij de adoptant weg, omdat hij wel eens een enkel kon piercen. Dit heeft hij hier maar 1x ooit geprobeerd te doen en daarna is hij nooit meer in de positie geweest waardoor hij dat moest doen. 

Simba en Davy waren 4 pootjes op 1 buik. Beiden al oude mannen. Maar bejaardenboksen was hun hobby. Wat konden die twee leuk met elkaar spelen. Alle ledematen van Dave gingen dan de lucht in en Simba maakte veel kabaal met het gegrom. Het klonk heftiger dan dat het eigenlijk was. Zus Sunny probeert dan als een derde partij mee te spelen en de poten onder Daves lichaam weg te trekken.

Wat een gouden match waren zij bij elkaar. Met nicht Xenna erbij was het helemaal een mooi Roemeens onderonsje. 
 

Simba had aardig wat lichamelijke mankementen toen hij bij ons kwam en die werden allemaal aangepakt. Van de dierenarts naar de fysio. Maar toen er op röntgenfoto's witte vlekjes op zijn longen gezien werd, besloot ik dat die oude gek gewoonweg bij ons hoorde en hij bleef. Ik kon het hem niet weer aandoen om verlaten te worden.
De stichtingsdierenarts in Tilburg zei me dat ik me niet te veel zorgen hoefde te maken over zijn longen en gewoon lekker moest genieten. En dit hebben we 4,5 jaar gedaan. Simba werd de gek van de buurt. Iedereen die langs de tuin of langs de auto liep, als Simba erin zat, werd luid en met volle teugen weggescholden. Maar zodra hij op neutraal terrein was en losliep, was er niks aan de hand en pakte hij iedereen in met zijn karakteristieke kop en vele uitdrukkingen.
Simba was ook verzot op border collies, en dan met name de reuen (maar soms ook een andere mooie dame of een ander ras). Zijn staart ging dan omhoog en hij werd helemaal het mannetje. Gekscherend noemde ik hem dan ook "mijn regenbooghondje".

Hij hield gewoon van iedereen. Simba was geweldig voor ons en de mensen en dieren die hij liefhad. Hij verdedigde zijn gezin ook met verve. Simba was zeer trouw aan mij, hij wilde altijd aan mijn zijde zijn en hij vond het niks als ik hem ergens (bij de oppas) liet. Als ik hem dan weer ophaalde gingen alle registers open en werd ik luid verwelkomd. Simba was mijn grootste fan en ik die van hem. 

Simba wist altijd precies hoe hij bepaalde vierpotige vrienden op de kast kreeg. Bepaalde honden liepen hem graag met een grote boog voorbij, omdat hij een bepaalde natuurlijke dominantie meedroeg. Met hem viel niet te sollen, dat wist iedereen en je hoefde dat niet eens te zeggen, honden wisten het gewoon. 
En mocht er een onverlaat dit niet respecteren, dan liet Simba dit graag even
zien, horen en vooral even voelen.

Mijn Simba die hield van de zon en heel graag de wereld

De laatste twee jaar werden de twee mannen een stuk langzamer en werden er hondenwagens aangeschaft. Beiden lieten zich er graag mee rondrijden. Vooral ook toen Simba in januari 2021 een operatie ondergaan had aan zijn kruisband. 

Je werd na deze operatie snel ouder. En de pijnstilling werd opgeschroefd en om de week naar de fysio. We hielden het eigenlijk lang vol zo. Je had de meeste senioren manden in de woonkamer en je genoot van elk van hen.

De laatste paar weken, zeker na de dood van Davy, zag ik je veranderen.

En vooral de laatste dagen was je nog maar een schim van jezelf.

De Simba die we kenden was niet meer. Je at niet meer, je blafte niet meer,

je hoorde niet meer, zag minder, je wilde niet meer lopen.

Je was er klaar voor.

Bedankt dat je zo duidelijk was.  

Sunny en Chantal