In Memoriam: Guus (Cody)
Dag mooi manneke,💚💫
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat je bij ons kwam. Zo klein, en logischerwijs nog een beetje onzeker. Toen nooit verwacht dat je uiteindelijk op zou groeien tot zo’n prachtige sterke ‘beer’ met jouw specifieke kenmerkende brilletje.
Gelukkig had je al snel door dat ons huis een ‘goede’ plek was om te zijn. Het klikte ook gelijk met je ‘grote’ vriendin Panda. Panda die al een jaar eerder via DAN bij ons gekomen was.
Het was ook zij die voor jouw baasjes de opvoedings-en gewenningsperiode een stuk makkelijker maakte. Want je volgde haar in vrijwel alles. Man wat was je gek met haar. En zo is het altijd gebleven. Guus die dol was op zijn baasjes. De hele dag ging die staart heen en weer, altijd goedgehumeurd en in voor een stevige wandeling. Liefst een paar keer per dag. Spelen met Panda, maar vooral lekker je eigen gang gaan. Spelen met andere honden? Daar had je geen tijd voor😊. Veel te druk met van alles en nog wat dat de omgeving je te bieden had.
Dol op zijn baasjes, maar het was toch echt Panda die voor jou altijd op nummer één stond. En logisch ook. Jullie waren dag in dag uit bij elkaar. Wat een verdriet dan ook toen zij anderhalf jaar terug overleed. Sindsdien was je echte vrolijkheid en enthousiasme plots verdwenen en had je die doffere blik. Tuurlijk ook jij was inmiddels een dagje ouder, maar het gemis van je grote vriendin leek vooral het proces van het ouder worden te versnellen.
Toch hebben we nog anderhalf jaar heerlijk van elkaar mogen genieten en een fijne tijd gehad. Je was nu wat meer een ‘huishond’ geworden, maar ging ook nog graag mee een stukje lopen. De ouderdomsgebreken namen toe, maar daar vonden we altijd weer een oplossing (of medicijn) voor. Tot je nierfalen in de kerstvakantie plots echt begon door te breken. De dierenarts had ons al gewaarschuwd dat dit uiteindelijk zo zou gaan verlopen. Zodoende was duidelijk dat we op korte termijn afscheid moesten nemen, omdat niks meer zou kunnen helpen. We hebben nog een paar dagen volledig met je mogen doorbrengen. Superveel geknuffeld en hele gesprekken gevoerd. Tot dat moment komt dat je weet dat nog langer uitstel egoïstisch zou zijn. Je was moe, je lijf op en je leek er vrede mee te hebben. Ondanks het verdriet dat we nu hebben overheerst vooral het gevoel dat het goed is zo. Je hebt geen pijn hoeven lijden en bent hopelijk weer herenigd met je grote vriendin daarboven.
Heel veel dank voor alle liefde en mooie momenten die je ons bijna 14 jaar hebt gegeven. Dat je was wie je was. Voor altijd in onze herinneringen en ons hart 💖 💫
Tot ziens lieverd!
