Onze lieve, kleine, schattige Cutza is niet meer.
Al enige tijd zagen wij dat de ouderdom haar steeds meer levensvreugde ontnam.
Echter, tijdens onze vakantie in het buitenland ontvingen wij op 22 februari het bericht dat ze het erg benauwd had.
Wij hebben die dag een verschrikkelijk moeilijke beslissing moeten nemen om haar verdere stress en pijn te besparen.
Als echte poezenliefhebbers hadden wij nooit verwacht dat wij ons hart zouden verliezen aan een hond. Zoals ze zeggen, zeg nooit "nooit".
Toen onze dochter in 2012 om een hond begon te vragen en ons verschillende beschikbare honden liet zien, kregen wij een foto van Cutza onder ogen.
Wij waren meteen verkocht.
Echter...wij gingen op korte termijn op vakantie en de Stichting kon logischerwijs de hond geen weken reserveren met het risico dat de belangstellenden zich terug zouden trekken.
Wij maakten met onszelf de afspraak "Als dit schattige hondje nog beschikbaar is na onze vakantie (wat wij dus niet verwachtten), dan is ze voor ons bestemd".
Zodra we maar ergens WIFI hadden, keken de kinderen tijdens deze vakantie of de hond nog steeds beschikbaar was.
En het heeft zo moeten zijn:
Zodra wij terugkwamen van vakantie hebben wij direct contact opgenomen met Bianca.
Bianca had het kwetsbare hondje al een veilige omgeving geboden totdat er een adoptant zich zou aandienen.
De eerstvolgende dag zijn wij in Barendrecht de auto ingestapt voor een reis van 1 1/2 uur om het hondje in Gelderland te bezoeken.
Het was liefde op het eerste gezicht.
Al in de auto naar huis wisten we het zeker. Cutza hoort bij ons.
Thuis aangekomen hebben we gelijk Bianca gebeld en we mochten haar twee dagen later op komen halen.
Vanaf dat moment waren we een echt gezinslid rijker. Waar wij ook gingen, als het kon, namen we Cutza mee.
Haar tongetje, dat altijd een beetje uit haar bekkie bungelde, zorgde ervoor dat ze van menigeen aandacht kreeg.
Haar kromme pootjes maakten het haar niet altijd even makkelijk, maar op het strand, in het bos en in de bergen kon ze heerlijk uitgelaten rennen.
Bijna elke vakantie ging ze mee. Zodra we de auto in gingen pakken voor de terugreis, liet ze ons weten dat ze in de auto wilde. Ze was altijd bang dat we haar zouden vergeten mee te nemen.
Ook haar kleine gebit bezorgde haar problemen. Regelmatig moest het gesaneerd worden en kwam ze met steeds minder tanden en kiezen thuis.
De laatste periode van haar leven kreeg ze het steeds zwaarder. Pijnstilling zorgde ervoor dat ze weer kon genieten van de korte wandelingen.
De laatste weken zagen we haar echter steeds verder aftakelen en toen ze benauwdheidsklachten kreeg, was het voor ons duidelijk dat we haar rust moesten gunnen.
Onze liefde voor Cutza is niet in woorden uit te drukken. Het gemis zal enorm zijn.
Gelukkig heeft dierencrematorium Het Hoeksche Hof in Numansdorp ervoor gezorgd dat wij bij thuiskomst van vakantie Cutza nog even konden zien om afscheid van haar te nemen. Dit zal hopelijk helpen bij de verwerking van dit grote verlies.
Onze dank voor onderstaande mensen is groot:
Neli, voor haar tomeloze inzet voor de zwerfhonden van Calarasi en voor het feit dat ze Cutza van de straat heeft gehaald en haar heeft opgevangen.
Bianca, voor de opvang en verzorging van Cutza bij aankomst in Nederland.
Ton, voor het positieve advies dat Cutza in ons gezin zou passen.
Stichting Dogs Adoptions Nederland en haar vrijwilligers, voor alle belangeloze inzet voor de Roemeense zwervertjes.
Familie Willemsteijn