RIP lieve Luky
†Maandag 16-11-2020 20:00 uur
Het is leeg en zó stil in huis. Onze Luky is niet meer. Afgelopen weken ging hij langzaam steeds wat achteruit. Het begon met zachtjes piepen/janken in de nacht. Omdat Luky altijd in de bench sliep bij ons op de slaapkamer, werden wij nachten op rij uit onze slaap gehouden. Zou hij te weinig plek hebben, zou hij ergens los/vrij willen liggen? We probeerden of hij het beneden in de woonkamer prettiger vond bij Ozzie, ook een DAN-hondje. Dat leek te werken, wij hoorden hem niet meer. Hij begon slecht(er) te eten, keek zijn (verwen)brokjes niet meer aan en viel wat af. Zijn tuigje zat losser, wat zou er aan de hand zijn? We gingen naar de dierenarts. Hij kon wel een gebitsreiniging gebruiken, misschien kon hij daarom niet meer lekker eten. Er werden drie kiezen getrokken, een woekerbultje werd verwijderd en het leek weer wat beter te gaan. Toch knapte Luky niet echt op. Hij bleef zó slecht eten dat we ons zorgen begonnen te maken. Ook poepen en plassen ging niet meer vanzelf. Hij poepte alleen nog maar druppeltjes vocht en daar moest hij zó hard voor persen. Weer naar de dierenarts. Luky werd opgenomen en gedwangvoederd. Ook werd er bloed afgenomen. Ze wilden voor de zekerheid nog een prostaatbiopt nemen, omdat die aan de ene kant wat dikker leek. Hij gaf geen krimp! Toen kreeg hij een blaasontsteking. Hij plaste bloed en kreeg daar een antibioticakuur voor. Dat deed hem goed: hij plaste weer in een straaltje en haalde zijn favoriete balletje weer tevoorschijn. Langzaamaan zakte hij weer terug, er klopte iets niet. Op maandag 16-11-2020 kregen wij rond 13:45 uur de uitslag van het prostaatbiopt: kwaadaardige kanker, prognose 1-3 maanden, geen behandeling mogelijk. Wij waren helemaal uit het veld geslagen. Hoezo? Hij wandelde nog blij met ons mee, al hing zijn staartje steeds vaker gekruld tussen zijn achterpootjes. Enkele uren na de uitslag gingen we naar het hondenveldje, waar Luky - ondanks de antibioticakuur - puur bloed plaste. Toen was de grens voor ons bereikt. Wat moet dat lieve ventje pijn gehad hebben, maar hij liet niets merken. Er was totaal geen perspectief, waarom nog langer laten lijden? Op diezelfde maandag rond 20:00 uur is Luky ingeslapen en laat ons met een gebroken hart achter. Wij mochten bijna zeven jaar jouw baasjes zijn. RIP lieve Luky, je wordt ontzettend gemist. Waarom?
Hoe Luky in ons leven kwam.
In december 2013 tikten wij op Google "Red een hond" in en kwamen terecht op de site van Stichting Dogs Adoptions. De laatste vlucht met adoptie- en opvanghondjes was van 15 december 2013 en niet alle hondjes hadden reeds een baasje. Wij vielen als een blok voor Luky uit het Roemeense asiel van Carmen Milobendzchi (op Schiphol noemden ze hem ‘Flappie’ om zijn geweldige oren!) en hebben contact opgenomen met Bianca Elzer. Wij kregen het telefoonnummer van het opvanggezin in Zwolle. Na diverse telefoontjes heen-en-weer zijn wij op 9 januari 2014 naar Zwolle gereisd om kennis te maken met Luky. Wat een leukerd, zo'n zacht gevoelig hondje. Wij hebben hem direct meegenomen en waren zo trots op hem! Luky was de lieveling van de buurt, hij was enthousiast en ontzettend lief en sociaal, een lot uit de loterij. Luky nam het leven zoals het kwam en genoot ervan! Luky maakte ons iedere dag blij.
Wij hebben er alles aan gedaan om Luky een onbezorgd leventje te geven. Helaas gooide zeer agressieve prostaatkanker roet in het eten.
Wij willen Stichting Dogs Adoptions bedanken voor onze Roemeentjes Luky en Ozzie.
Ozzie blijft nu alleen achter, maar wij zullen goed voor haar blijven zorgen.
Cor & Jacintha Stoots.