In Memoriam

Luna (Nadia) Overleden, 15-04-2006 - 01-03-2020

   In 2012, toen Leo nog een puppy (sheltie) was, wilden we nog een hond erbij. Al zoekende via internet kwamen we bij DAN uit. Natuurlijk stonden er hele lieve honden en puppy’s op de website... maar na 1 blik was ik gelijk verkocht toen ik een teefje van 6 jaar oud zag (bij DAN bekent als Nadia).

   Toen ik contact opnam voor een afspraak, hoorde ik dat er al verschillende mensen waren geweest (tevergeefs) en dat Nadia een speciaal thuis nodig had ivm angsten ect. Ik en mijn echtgenote zijn er toch naar toegegaan, om te zien of ze overweg zou kunnen met onze puppy. 

Toen we bij Linda waren zagen we dat het een heel lief maar angstig hondje betrof. 

Tijdens ons gesprek deed Nadia iets wat ze niet eerder had gedaan en sprong ze op

de bank en ging ze bij me zitten.  Ze had ons gekozen!

Na een periode van ongeveer 2 jaar (schrikreactie van ieder geluid, schaduw en beweging en slapen met de ogen open ect.) zag ze en leerde ze hoe alles werkte

met Leo als voorbeeld. 

Na 2 jaar was ze uitgegroeid tot een blij hondje die van alles kon genieten (en

inmiddels naar de naam Luna luisterde).

Altijd genietend van haar lange wandelingen in de bossen waar ze los kon rondrennen of rollen in het gras. Ondanks dat er honden waren die 2 x zo groot waren... zij was de baas... en als zij ze weggejaagd had kwam ze met een voldaan en lachend gezichtje weer terug. 

Gaandeweg werd Luna steeds ouder met alle gebreken die daarbij horen...denk bijv. aan het gebit, gewrichten en energiegebrek.

En vorig jaar kreeg ze voor het eerst een epileptische aanval. Na onderzoeken bleek dat er geen orgaanfalen hiervan de oorzaak waren maar hoogstwaarschijnlijk door iets in het hoofdje. Medicijnen waren te zwaar voor haar omdat deze haar nieren zouden aantasten. En werd dus aangegeven dat er zolang ze tussen de aanvallen door, genoeg tijd zou hebben om te genieten van het leven, we met z'n allen moesten leven met de epileptische aanvallen. 

Gemiddeld kreeg ze 1 x per maand een aanval.. altijd snachts...en na een paar uur was het weer de lieve schat van altijd! 

Zaterdag op zondagnacht (01-03-2020) kreeg Luna een hele zware aanval.

Hals over kop zijn we naar het dierenziekenhuis gegaan.......maar Luna is deze keer niet meer uit de aanval gekomen.

  We missen luna heel erg, haar “geroep/gepraat” 's morgens vroeg om ons te wekken, haar gedans in de keuken als ik haar eten aan het bereiden was.. en haar liefdevolle blik en blijdschap als we thuiskwamen... pure liefde.

  We hebben haar laten cremeren in Uden en weer mee naar huis genomen, zodat ze weer thuis is.

 Daniel & Veronica

__________________________________________________________________________________________________________________________