Buddy overleden.
Buddy, toen nog Paddy, is in 2009 bij ons in Castricum komen wonen. Wat ons direct opviel was het feit dat hij niets kon. Alles was hem vreemd; auto's, fietsers, brommers. En ook kinderen op skates of skateboards. Dit had hij natuurlijk nog nooit gezien en was er als de dood voor. Ook het het lopen aan een riem was hem niet bekend en wij moesten voor en naast hem lopen om hem door de straten naar het uitlaatgebied te krijgen. Gelukkig pakte hij, de drukte en alles wat we op ons pad tegenkwam, erg snel op. Buddy was een snelle leerling. 1 Ding hoefde we hem niet te leren en dat was het zindelijk worden, dat deed hij vanaf het allereerste moment top.
Wat betreft het eten was Buddy geen moeilijke klant. Al keek hij mij, de eerste keer dat hij bloemkool bij zijn brokken kreeg, wel heel bedenkelijk aan. Maar hij at het toch gewoon op, net als alle andere groenten die hij dagelijks van ons bij zijn voer kreeg.
Als wij Buddy moeten omschrijven is het eerste wat in ons opkomt: Een grote lieverd! Hij had zo'n zachtaardig karakter en hij was nooit opstandig. Maar hij liet de kaas ook niet van zijn brood eten. Verder was hij beschermend, waakzaam, alert, mega nieuwsgierig en verliefd op onze kleindochter. Kortom, wij hadden ons geen betere adoptiehond kunnen wensen. Helaas mocht Buddy maar 10 jaar en 5 maanden worden.
Dag lieve buddy, we gaan je missen.
We wensen de baasjes van Buddy heel veel sterkte toe en bedanken jullie dat jullie Buddy/Paddy de kans gegeven hebben op een mooi leven.