Mop is naar de hondenhemel
Altijd een hondenwens gehad…
En dan kom je op facebook een foto van Mop tegen… Een zielig hoopje in een dodingsstation in Roemenie… en ook al 11 jaar oud.. Je had nog enkele dagen om geadopteerd te worden… Anders stond je het noodlot te wachten. De hoop was al opgegeven dat jij een baasje zou vinden want wie zit nou op zo’n oude hond te wachten… Echter de blik in je ogen deden mij direct zeggen…. Ik wacht op je.... Zo gezegd en zo gedaan. Mop kwam naar Nederland… Mop kreeg de naam Max had hartworm, een heel slecht gebit, zwaar artrose en was erg vermagerd.
Max durfde niet binnen in huis te verblijven, de schutting in de tuin was niet hoog genoeg voor hem en hij brak iedere dag uit. In huis vrat hij naast de deurposten ook het kattenluik op om maar weg te kunnen komen. We hebben de tuin moeten verbouwen en binnen ook veel moeten opknappen. Maar we gaven de moed niet op en bleven geduldig.
Helaas kreeg je veel pijn door de artrose, had je nierfalen en je hart had het ook wel zwaar. Echter na een prik anabolen, dagelijkse pijnstillers en vitamines kwam je er weer bovenop. Maar dan ineens een tia…Ik vond je in je mand helemaal verdwaasd, in je ontlasting en braaksel. Je kon niet meer opstaan…. Je wilde niks meer eten, geen snoepjes of koekje en lag er alleen maar zielig bij en trilde over je hele lijf.
Ik dacht dat je al aan het sterven was en dus gelijk de dierenarts gebeld. Ik wilde je niet in deze staat ook nog eens meeslepen naar de praktijk en wilde dat de dokter bij ons thuis kwam om je waardig te laten inslapen. De dag dat het zover was kreeg je uiteraard een opleving en hebben wij zelfs nog kunnen wandelen. Hoe moeilijk het ook was toch de knoop doorgehakt.
Heel rustig ben je ingeslapen… heel waardig en zonder pijn.
Blij dat we je toch nog 3 mooie jaren hebben kunnen geven. We missen je enorm en een hond zoals jij vinden wij vast nooit meer….
Dag lieve Max
________________________________________________________________________________________________________________