Informatie

Geplaatst op 18 juni 2016, 12:58
IN MEMORIAM...

HERO 2001 - 17-06-2016

Dag lieve Hero,
Dag mijn ouwe gabbertje..

Geboren ergens in 2001
Ergens in de buurt van Boekarest Roemenië
Leefde je mama lang genoeg om voor je te kunnen zorgen?
Had je broertjes en zusjes?
Hoe oud was je toen je er alleen voor kwam te staan manneke?
Was je alleen of leefde je misschien in een groepje?

Wat een aandoenlijk klein ventje zul je geweest zijn Hero,
Ik zie je puppy-hoofdje bijna voor me
Hadden we elkaar toen maar ontmoet he?
Dan had je leven er zo anders uit gezien

Nare ervaringen heb je gehad in je leven
Maar misschien heb je ook een paar vriendelijke mensen mogen ontmoeten
Heb je altijd hard voor je eten moeten vechten?
Of misschien was er iemand die je wel eens wat gaf?
En een aaitje over je bolleke misschien?
Ik hoop het zo...

12 jaar lang heb je op straat weten te overleven
Honger, bittere kou, verzengende hitte, verkeer,
onweer, vuurwerk, de akelige hondenvangers
Alle verschrikkingen heb je weten te trotseren
Tot die ene dag.....
De dag dat je iets afschuwelijks is overkomen
En je vreselijk gewond raakte en niks meer kon

Langzaam lag je te sterven
Gewond, hongerig, vreselijke pijn en ellende
De maden waren je al aan het opeten

Nét voordat het te laat was
Werd je gevonden door Ton en Bianca
Je mocht naar Nederland komen
En je pootje zou geopereerd worden
Maar het ging niet meer, je pootje moest er af

En zo kwam je bij mij toen, weet je nog?
Van trotse street fighter naar gehandicapte senior
Je leven was opeens zo compeet veranderd
Daar moest je wel even aan wennen
En aan ons
En wij aan jou

Maar het kwam goed hé Hero?
We werden vriendjes
Je kreeg steeds meer vertrouwen in je kunnen
Je spieren werden sterker
En geen hindernis kon jou tegenhouden
Om te doen wat je wilde doen

Op een dag viel je in de vijver
Weet je nog ouwetje?
Of Ozzy duwde je misschien
Je hebt het nooit verklapt
Ik sprong je achterna maar ik mocht je niet helpen
Vreselijk beet je van je af
Vastpakken bleef een trauma he lieverd

Ik haalde een stuk vloerbedekking
En legde het half in het water
Daar zaten we samen
In de vijver
Ik te janken
Jij op krachten te komen

En je deed het
Het lukte je
Met je laatst verzamelde kracht
Krabbelde je eruit
Zo was jij
Een survivor, een doorzetter

Maar je was al op leeftijd manneke
Je lichaampje had het zwaar
Te zwaar eigenlijk

De laatste tijd zag ik je achteruit gaan
Zwakker worden
Ik weet zeker dat je daar van baalde
Het paste zó niet bij je

200 mg pijnstillers per dag hielden je op de been
Letterlijk
Want opstaan werd steeds moeilijker voor je
Tot het uiteindelijk bijna niet meer ging
Zelfs niet met de smakelijke pillen
(die waren lekker he boef?)

Vandaag hebben we afscheid genomen van elkaar
Ik had je heengaan misschien nog wel even kunnen rekken
Maar tot welke prijs?
Waar had ik op willen wachten?
Je kon geen Hero-waardig bestaan meer leiden
Je kon je dingetje niet meer doen

Het was tijd he manneke?
We wisten het allebei
Het was ook zomaar gebeurd
Slapen wilde je
Slapen en nooit meer overeind moeten komen

Doe maar een lekker koesje manneke
Het is goed zo
Ik ben zo dankbaar
Dat je niet anoniem en alleen hoefde te lijden
Te creperen in de straten van dat rotland

Je bent gestorven in liefde en warmte
Er word om je gehuild
Je zult worden gemist
Je zult altijd in mijn herinneringen zijn
Je neemt een stukje van mijn hart met je mee

Ik geloof niet in de regenboogbrug
Maar wie zal het zeggen?
Misschien zien we elkaar ooit terug...

Slaap zacht lieve Hero
Ouwe Dibbus van me
Rust zacht
Ik hou voor altijd van je....

Ymke