Informatie

Geplaatst op 4 november 2014, 18:00

Mijn bijzondere Happy.

Een ieder die met haar in aanraking kwam werd recht in zijn of haar hart geraakt door haar.
Bianca kwam haar in het gemeenteasiel tegen waar ze al op de nominatie stond om afgemaakt te worden, maar door haar altijd vrolijke verschijning (broodmager maar altijd nog kwispelen) kon de dierenarts daar het niet over haar hart verkrijgen om haar in te laten slapen. Ook Bianca was meteen gecharmeerd van haar, maar helaas DAN helpt geen pitbull mixjes ....

Toeval wil dat ik met mijn Staffordshire Bulterriër Papi op Schiphol mijn opvanghondje kwam verwelkomen en Bianca blij verrast was door zijn lieve en sociale karakter. Dus ze verteld mij over Happy. s ’Avonds foto’s en filmpjes van Happy ontvangen en ik zag een hele lieve en sociale hond met een super lief koppie en ogen om in weg te zinken.
Heb toen meteen aangeboden haar te willen opvangen, met de garantie dat als ze niet te plaatsen was ze bij mij mocht blijven.

28 maart 2014 mocht ik haar dan eindelijk ophalen van Schiphol.

Vanaf dag 1 voelde ze zich meteen thuis. De eerste dag meteen mee naar stal (met ponnies, kippen, schapen, kinderen en andere honden) en daar ging ze meteen liggen op een baal hooi van hier woon ik . Ook tijdens de wandelingen met mijn uitlaatservice was het alsof ze al jaren meeliep. Eerste keer mee naar het strand was een groot feest en Happy deed net of ze het allemaal al jaren gewend was en genoot echt 1000%.

Echt een genot om dat te mogen aanschouwen.

Totaal onverwachts werd onze favoriete Roemeense opvang hond Happy vrijdag 22 augustus opeens heel ziek. Met de gedachten dat ze iets verkeerds had gegeten (haar favoriete bezigheid was muisjes zoeken op het land) naar de dierenarts en dat ze met een antibiotica kuurtje snel de oude zou worden, ging ze helaas alleen maar verder achteruit. Helemaal niets meer eten en ze was gewoon een hoopje ellende.
Zondag met haar naar Dierenziekenhuis Caressa gegaan en haar bloed laten testen. Daar bleek dat Happy heel erg ziek was en hele slechte nieren te hebben. Zo slecht dat ze niet eens meer meetbaar was. Omdat er helemaal geen kans op herstel was hebben we toen het vreselijke besluit moeten nemen haar verder lijden te besparen en is ze heel rustig heengegaan.

We troosten ons met het feit dat we haar na de ellende in Roemenië vijf heerlijk maanden hebben kunnen geven. En het was heerlijk om haar te zien genieten van het goede hondenleven.

We missen haar heel erg en zullen haar nooit vergeten!